dıbıdıp dıpıdıp

yıl başında illa bişiy yapmak zorunda mıyız ki?

hayııııır!

hele dışarılara çıkmaya şiddettle karşıyım.

biz kocicimla pijamalarımızı giyip victoria's secret defilesini izlemeyi planlıyoruz.

dansöz çıkarsa onu da izleriz:) hatta belki kırmızı don bile giyeriz

ama evimiz de sıcak yuvamızdayız:)

hatta geberene kadar tekila içe de biliriz.

evet içebiliriz...

HERKESE BU YILDAN ON 100 BİN MİLYON KAT DAHA GÜZEL BİR YIL DİLİYORUUM:)

kahvem de bitmiş:(

sabah kahvemi içmezsem uyanamam ki:(

kara kara bulutlar

bazen diyorum ki "napıyorum ben yeaa?"

sen de diyo musun?

çok daralıyo musun?

kendini patlamak üzere gibi hissediyo musun?

aynı anda hem üşüyüp hem terliyo musun?

hiç neşeli değilim ama çok neşeli işler yapmak durumundayım.

gidiyim de çalışıyım...

beni çikolata yağmurlarında yıkasınlar!

imdaat! biri bana yardım etsin. gördüğüm bütün tatlılara saldırıyorum!

leş!

günlerdir iş yoğunluğundan pasalı pasaklı geziniyordum ortalıklarda

bugün dedim ki kendi kendime "azıcık kıza benze kızım! kendine bir çeki düzen ver."

sonraa...

max geldii!

birlikte oynamak için bahçeye çıktık...

hehe... bahçe sulanmış biraz:))

bahçede bir oraya bir buraya koştuk oynadık.

leş gibiyim ama çok eğlendim:)

bir ponpon çizdim:)

çok sevgili Deniz Berdan 'ı ve onun yakışıklı ponpon' unu tanımayan yoktur eminim.

ponpon' u görür görmez özellikle bu ceketini mor pantolonunu hemen çizilmeli dedim ve çizimimi Deniz Hanım la paylaştım. çizgi ponponu çok beğendiğini ve benimle ilgili bir post hazılamak isyediğini söyleyince de çok keyiflendim:)

vee burdan Deniz Hanım' ın ilgisine çok teşekkür ediyorum.

çöp torbası

Hani elin kolun çöp dolu çöp atmak için çöpe gidersin ve içinde poşet yoktur ya...

f*ck! (lanet olsun:) uyuz olurum o duruma.

ofisimizin yeni üyesi

bu şahane yaratık artık ofiste bizimle:)))

hepimiz hayvan mıncırır, sever, öper, yalar insanlar olduğumuz için tuttuğumuz hayvanı ofise getiriryoruz. tavşan monşer, k9 boss ve son olarak yukarıda fotoğrafı olan max!

hepsi neşemize neşe katıyor onlarla çalışmak çok keyifli. insanda sinir stres kalmıyor.

insanın yiyesi gelmiyor mu? şu tipe bakın

kar

Canım annem ve canım babam ne zaman kar yağsa perdeleri tülleri açıp,

bir şişe şarap ve klasik müzik eşliğinde pencere kenarında yağan karı seyrederler:)

bu hafta sonu kocayla birilikte bu aile geleneğimize uyaraktan evden çıkmadan şarap içip yağan karı seyrettik. çok keyifliydi:)

iyi geceler

çizmeye üşendiğim için bu daha kısa hali.

koca bütün gece sağa sola dönerek beni ve yorganı bir oraya bir buraya ittirerek yerleşmeye çalıştı.

sonuç olarak çok uykusuzum çok:(

bazen ben...

Bazen aynen böyle hissediyorum.

sanki hayatım hergün saat altıdan sonra başlıyor.

mesai bitene kadar nefesimi tutuyorum da bitince nefes alıyormuşum gibi.

işimi çok sevdiğim halde ofiste olmaya ve sürekli başkalarının istediklerini çizmeye dayanamıyorum bazen.

pankART

Pankart için yaptığım illustrasyon banner

tıklayınız dinleyiniz:)))

puzzle:)

Bu aralar yemiyorum içmiyorum puzzle yapıyorum.

Evde sürekli "şu parçayı bulup kalkıcam"

"şu parçayı bulup gelicem"

"şu parçayı bulup yatıcam"

cümleleri kurup kurup 10-15 parça koyup kalkıyorum başından.

gözümü kapatınca bile parçaları birleştiriyorum kafamda

çok keyifliymiş ben ilk defa bulaştım bu işe başka bir iş yapamıyorum

bakalım ne olacak sonumuz.

üzüklü post:(

o gidiyo...:(

benim canım arkadaşım kardeşim yepyeni bir hayata başlamak için yarın İngiltere yolcusu.

of ne garip bir duygudur bu. onun adına sevinçten deli olurken kendi adıma üzüntüden mahfolmak:(

buna alışmak çok zor olacak

artık kimse beni hergün saat beşte arayıp "bir saat kaldı dayan!" demeyecek,

gidilebilecek en sıkıcı yerler olan kuaför, ağda vb. yerlere kimse mırın kırın etmeden benimle gelmeyecek

kimse pazara gidip kendinden geçmeyecek.

pazarcı amcalar ve görebilecekleri en ruh hastası müşterisi ile diyologları beni yerlere yatıramayacak.

benimle kilo kilo çiğ köfte-şarap partisi yapamayacak

bir lokmalık kalan çin turbunu benimle paylaşıp şerefe yapamayacak

artık hacı ruju bulmak beni sevindirmeyecek muhtemelen ağlatacak

şimdi kimse "ohaaaa! bi çizer buldum kesin bayılırsın. şuna bak" demeyecek

kimse "kızım neler oldu?" diye bana

heyecanlı heyecanlı bir günde başına gelen tonla olayı anlatamayacak

bindiği taksiye parayı uzatıp "hayırlı olsuun" diyemeyecek(gerçi bunu oralarda da yapar kesin)

benimle rakı içemeyecek

yaptığım ve yapamadığım iğrenç espirilere artık kimse gülmeyecek

.

.

.

sonsuza kadar uzatabilirm ama biraz daha yazarsam çok kötü olacağım.